Fenerbahçe Twente ile geçen dönem Konferans Ligi’nde karşılaştı. İstanbul’da 5-1, deplasmanda 1-0 kazandı.
Fenerbahçe hiç de yeterli başlamadı oyuna. Hele birinci 15 dakika. Yok üzereydi alanda. Livakovic’in kurtarışı olmasaydı daha 2. dakikada yenik duruma düşebilirdi.
Sonra bir toparlanma süreci izledik. En Nesyri’nin kalecinin kurtardığı şutu, Oosterwolde’nin direkten dönen topu.
Fenerbahçe oyunda üstünlüğü ele alıyor mu derken tekrar bilakis döndü işler. Herkesin çok şey beklediği İrfan Can’ın etkisizliği, sarı kart gören Oosterwolde’nin toplara girerken çekinmesi, orta sahanın kolay geçilmesi, baskıya boyun eğilmesi bunun nedenleriydi diyebilirim.
Zaten 29. dakikada da golü attı Hollandalılar. Bu golde defansın kusurundan da kelam edebiliriz. Twente atağında 29’da ceza alanı içinde Vlap’ın topu ağlara bomboş durumda yollamasına yol açtı bu.
Golün tesirinden kurtulamadan yeniden duruma girdiler fakat Livakovic kurtardı tekrar.
İlk yarı için şunu söylemeliyim. Top daha çok Twente’deydi. Oyunun denetimi de. Tamam Mourinho birtakım yıldızları birinci 11’e koymamıştı ancak yeniden de koydukları daha düzgün performans göstermeliydi diye düşünüyorum.
İkinci yarıya da tıpkı 11’le çıktı Fenerbahçe. Mourinho gerek duymamıştı demek ki.
Ama gördük ki ilerleyen dakikalarda birinci yarının tekrarı oynanıyor güya. Halbuki kulübede alternatifler var. Neden bekliyordu Mourinho; bilemiyorum. “Adam dünyanın en ünlülerinden biri, ondan daha âlâ bilecek değilim ya” diye düşünmeden edemedim. Bu ortada Livakovic’in bir kurtarışını daha izledim. Sonra Van Bergen’le karşı karşıya kaldığında bir kurtarışını daha.
Nihayet sabrı taştı Mourinho’nun. En Nesyri ile İrfan Can’ı aldı dışarı 61’de. Edin Dzeko ile Saint Maximin girdi. Girer girmez de Fenerbahçe’nin ikinci yarıdaki birinci konumunun yaratıcısı oldu. Bir hareket getirmişti güya.
71’de de golü attı Fenerbahçe. Amrabat’ın harikulade pasıyla bir anda kaleciyle karşı karşıya kalan Tadic durumu 1-1 yaptı.
İsmail Yüksek ve Mert hakan’ı da aldı sonra oyuna Mourinho. Grubunun temposunu yükseltmek istiyordu anlaşılan, alandaki tansiyonu de! Fred ve Tadic çıktı, dakika 80’de.
Maçtan evvel “Maç 1-1 bitsin” deseler itiraz ederdim. Zira geçen yıl bu kadrosu Fenerbahçe İsmail Kartal idaresinde Konferans Ligi’nde 2 maçta da yenmişti. 6 gol atıp, 1 gol yemişti. Bugün zorlukla berabere kaldı. İnsanların ağzı torba değil ki büzesin. Ondan sonra dünyanın en ünlü hocasına laf ederler işte. “Mourinho mu İsmail Kartal mı” diye.
Yazının sonunda şunları söylemeden geçemeyeceğim.
– En Nesyri koşamıyor. Güya kilosu fazla üzere. Gürbüz çocuklara benziyor. Yanakları koşarken sallanıyor.
– İrfan Can oynasa sıkıntı oynamasa kaygı. Oynamadığında neden oynamıyor diyor herkes. Bu maçta oynadı da ne oldu?
– Szymanski neden birinci 11 hala, ben anlayamadım. Anlayan varsa parmak kaldırsın!
– Defans neden panik oluyor. Ortadaki ikili amatör değil ki. Uzunluklu poslu yapılı adamlar. Eee o halde. Bu telaş niçin?
– Fenerbahçe’nin Tadic’le attığı golde Amrabat’ın pasına destan yazılır. Asist dediğin bu türlü olur işte. Tadic de ustalığını gösterdi bu durumda, eski kadrosuna golünü şık bir vuruşla attı.